Choć pokrzywa często jest uznawana za niechciany chwast, to w rzeczywistości jest to roślina o wyjątkowych zdolnościach leczniczych i bogactwie składników odżywczych. Od setek lat cieszy się ona renomą w medycynie tradycyjnej, gdzie służyła jako remedium na stany zapalne, trudności z wydalaniem moczu czy problemy z trawieniem. Ze względu na obfitość witamin, minerałów i antyoksydantów, pokrzywa stanowi nieocenione źródło substancji odżywczych. W poniższym tekście przybliżymy właściwości i zastosowania tej niezwykłej rośliny.

Pokrzywa zwyczajna (Urtica dioica L.), znana również jako wieloletnia roślina należąca do rodziny pokrzywowatych, wyróżnia się prostym pędem o wysokości między 30 a 150 cm. Liście tej rośliny układają się naprzemiennie, mają kształt sercowaty lub jajowaty, ich brzegi są piłkowane, a powierzchnia pokryta drobnymi, sztywnymi włoskami. To właśnie te włoski, pełne kwasu mrówkowego, są odpowiedzialne za specyficzne uczucie pieczenia po dotknięciu skóry. Kwiaty pokrzywy są niewielkie, o zielonkawym odcieniu, zgromadzone w luźne grapy. Istotnym aspektem jest też to, że pokrzywa jest rośliną dwupienną, co oznacza, że kwiaty męskie i żeńskie znajdują się na różnych osobnikach.

Pokrzywa zwyczajna jest rośliną kosmopolityczną – występuje na prawie wszystkich kontynentach. Preferuje tereny wilgotne i żyzne, często te przydomowe, jak ogrody czy nieużytki wzdłuż dróg. W Europie jest rozpowszechniona, ale można ją także spotkać w Azji, Afryce i Ameryce Północnej. W wielu krajach jest klasyfikowana jako chwast, ale jednocześnie jest ceniona za jej zdrowotne i odżywcze właściwości.