Niewielka roślina o nazwie czosnek (Allium sativum L.) jest jedną z najstarszych uprawnych na naszej planecie. Niezwykle aromatyczne ząbki czosnku są nie tylko cenionym dodatkiem do wielu potraw, ale również cennym składnikiem w medycynie naturalnej. Jest to możliwe dzięki obecności takich substancji jak związki siarkowe, witaminy czy składniki mineralne, które nadają czosnkowi jego niezwykłe właściwości terapeutyczne. Czy kiedykolwiek zastanawiałeś się, jakie korzyści zdrowotne może przynieść spożycie czosnku, w jakiej formie jest najzdrowszy lub jakie mogą być jego potencjalne skutki uboczne?
Czosnek zwany też czosnkiem pospolitym (Allium sativum L.) jest rośliną o długiej i bogatej historii. W Europie znamy go pod wieloma nazwami, a liczba gatunków tego warzywa przekracza 300. Głębokie korzenie czosnku w naszej kulturze sięgają nawet czasów neolitycznych. Ciekawostką jest fakt, że najstarsze znane zapiski mówiące o czosnku dotyczą jego stosowania przez budowniczych piramid. Wzmianki o czosnku można znaleźć również w Biblii oraz świętych księgach hinduskich.
Starożytni Rzymianie byli przekonani o zdrowotnych właściwościach czosnku. Z tego powodu cesarz Neron polecił podawanie ząbków czosnku swoim legionistom. Podobnie czynili starożytni Grecy, którzy używali czosnku jako przyprawy i lekarstwa. Dzisiaj, po setkach lat, spożycie czosnku jest integralnym elementem kuchni żydowskiej i charakterystycznym składnikiem potraw z Kornwalii w Anglii.
Czosnek pospolity (Allium sativum L.) świetnie przystosował się do naszych warunków klimatycznych, choć szczególnie dobrze rośnie na glebach bogatych w wilgoć i próchnicę. Nie toleruje zbyt dużego zachwaszczenia, zwłaszcza we wczesnej fazie rozwoju. Czosnek ozimy powinien być sadzony późną jesienią (na przełomie października i listopada), natomiast czosnek wiosenny najlepiej posadzić pod koniec marca lub na początku kwietnia.